Dziś dowiedziałam się czegoś bardzo dla siebie ważnego. W zasadzie od wczoraj tak się dzieje.
To mi pomaga teraz głębiej rozumieć samą siebie i swoje "walki" z budowaniem obrazu, z tworzeniem, projektowaniem. Łaskawy to czas kiedy wiele się odsłania.
Pustka jest łaską i odpowiedź na którą długo się czekało jest łaską, choć często dalszy ciąg pustki jest tą odpowiedzią. Ale w jakiś sposób jest jaśniej. Pustka jest pełnią, pełnia jest pustką.
No dobrze, trochę gmatwam ;-). Ale lubię tak.
Mówić tak, żeby nikt nic nie rozumiał ha ha...nawet ja sama... ;-).
Widzę w sobie zapisane fragmenty rodzinnej historii, to mnie wzrusza i dodaje mi sił.
Pewien ciężar spada z ramion. Porozumienie, podobieństwo i przekroczenie tego w sobie.
Za oknem deszcz pochlapuje, cisza dźwięczy oklaskiem jednej dłoni :-). Tak się dziś czuję koanowo, mieszkam w paradoksie. Dobrze mi tutaj, może rozbiję namiot, zobaczę...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz